“English, please?” In de horeca in de grote steden is het al langer gangbaar. Maar als je het idee hebt dat je ook in winkels vaker medewerkers aantreft die geen Nederlands spreken, dan kan dat kloppen.
Verschillende grote winkelketens zeggen medewerkers te verwelkomen die het Nederlands (nog) niet machtig zijn. Niet alleen vanwege de krapte op de arbeidsmarkt, maar ook voor de diversiteit, blijkt uit een rondgang van de NOS.
Als ik de bedrijven in dat artikel zo aan het woord hoor over “krapte op de arbeidsmarkt” en “diversiteit”, zegt de cynicus in mij “we nemen gewoon internationale studenten aan want die slikken blijkbaar nog dat we ze zo min mogelijk betalen”. Er is m.i. sowieso een verschil tussen “het personeel is het Engels machtig zodat een klant in die taal te woord kan worden gestaan” en “het personeel spreekt alleen maar Engels”. Dat tweede vind ik toch een mindere ontwikkeling, ondanks dat ik me persoonlijk prima in het Engels kan redden. Er zijn er genoeg (ook onder de 87,25 jaar) die dat niet kunnen.
Ik vind het best, als er maar wel Nederlandssprekenden in de buurt zijn (wat volgens het artikel het geval is); anders is het zo zielig voor de 87-en-een-kwart-jarigen.
Ik weet niet of het bij de winkel hoort, maar bij de Decathlon spreekt vrijwel niemand Nederlands van het personeel.
Zittende in de decathlon nu hoor ik 5 medewerkers gezellig met elkaar kletsen in het Nederlands. Verschilt denk ik een beetje per filiaal.
Het is zonde, mijns inziens dient de verengelsing een halt te worden toegeroepen…
